ویژگی های روان سنجی مقیاس نظام های بازداری و فعال ساز رفتاری در نوجوانان ایرانی: مقایسه الگوهای دو و چهار عاملی این مقیاس

چکیده هدف : هدف این مطالعه، تعیین اعتبار و روایی مقیاس­های بازداری و فعال­سازی رفتاری کارور و وایت (1994) در نوجوانان ایرانی بود. روش : روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری تمام دانش­آموزان دختر و پسر 13 تا 15 ساله تهران به تعداد 222170 نفر در سال1391 بودند. به­روش نمونه­گیری خوشه­ای 300 دانش­آموز از مناطق آموزشی 1، 2 و 13 انتخاب شدند و مقیاس بازداری و فعال­سازی رفتاری و پرسش­نامه خود گزارش­دهی نوجوان برای سنجش مشکلات رفتاری- هیجانی (آخنباخ و رسکولا، 2001) را تکمیل کردند. یافته­ها : آلفای کرونباخ نظام بازداری 76/0 و فعال­سازی 87/0،و همبستگی آزمون- بازآزمون 91/0 و 89/0 بود که نشان دهنده همسانی درونی خوب و ثبات خوب نمره­ها در طول زمان برای مقیاس مذکور است. افزون براین نتایج تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان­دهنده برازش ساختار چهار عاملی بازداری رفتاری، پاسخ­دهی به پاداش، جست­وجوی لذت و کشاننده معطوف به آرزوها؛ و رابطه بازداری و فعال­سازی رفتاری با مشکلات رفتاری و هیجانی متفاوت نیز نشان­دهنده روایی سازه مقیاس بود. نتیجه­گیری : به­طور کلی الگوی چهار عاملی مقیاس بازداری و فعال­ساز رفتاری در نوجوانان برازندگی مناسبی دارد و از روایی و اعتبار مناسبی برای استفاده در پژوهش­ها و موقعیت­های بالینی برخوردار است.